Of: hoe word je een bekende Nederlander in Patras-Griekenland.
Op donderdagavond hoorde ik dat er op zondag een hardloopwedstrijd over de Rio-Antirrio brug zou zijn; een prachtige tui-brug over de Golf van Korinthië. Dat leek me een mooie ervaring, maar op internet bleek de inschrijving al gesloten te zijn. Op vrijdag toch maar de sponsor/sportzaak bezocht waar de inschrijvingen waren. Daar vond de eigenaar het zo leuk dat ik helemaal uit Nederland, met deze loop wilde meedoen, dat hij mijn gegevens aan de organisatie heeft doorgespeeld. Op vrijdagmiddag begon het uitdelen van runners-kit en chip-nummers. Daar waren mijn gegevens bekend en ik werd direct onthaald als de meneer uit Nederland, het hoofd van de organisatie werd erbij gehaald (oud Olympisch zwemmer en vriendje van Pieter van den Hoogenband) en ik werd persoonlijk aan het systeem toegevoegd. Alle dames zwaaiden me uit en zaterdag bij het ophalen van mijn kit weer hartelijk ontvangen en moesten alle handen weer worden geschud.
Dan op zondagmorgen vroeg op, 10 km fietsen naar het startgebied en om half negen in optocht de brug op. Daar weer een persoonlijk onthaal door de speaker (die me dus ook al kende). De temperatuur was ondertussen opgelopen naar 33 graden; het zou de warmste dag tot nu toe dit jaar worden, met een finish bij 36 graden.
De loop is 3 km over de brug (130 hoogtemeters), 3 km terug en dan nog 3 km vlak naar de finish. Na 7 km heb ik een paar keer kort moeten stoppen, omdat ik buiten adem was; te snel gelopen in combinatie met de warmte? Dus ik was heel blij om over de finish te gaan. De tijd van 46:19 was geen topper, maar genoeg voor een 53e plaats (van 160) over-all én voor een 2e plaats bij de 60-plussers. De eerste plaats was overigens voor meneer Argiris die notabene 5 minuten sneller was, nadat hij de dag ervoor al een 60+ prijs bij het zwemmen had gewonnen! Krasse knar dus.
Na een kus van de ronde-miss (in bolletjesjurk), nog wat kletsen met organisator, speaker, sportzaak-beheerder, de dames van de tasjes en de 60-plus nummer 1, zijn we (José en ik) een ervaring en wat vrienden rijker, toch met een goed gevoel terug gefietst. Ik heb ze natuurlijk beloofd om volgend jaar wéér mee te doen, en m’n hele club mee te nemen! En ik kan iedereen aanraden: als je in deze tijd van het jaar in Griekenland bent en je krijgt de kans: zeker meedoen!
